കോഴിക്കോട് നിന്ന് തൃശൂര്‍ക്കുള്ള ഒരു ബസ്. സീറ്റ് ഫുള്ളാണ്. പത്തു പന്ത്രണ്ടുപേര്‍ നില്‍ക്കുന്നുമുണ്ട്. ഇടയ്ക്കൊരു സ്റ്റോപ്പില്‍ നിന്ന് കയറിയ പെണ്‍കുട്ടി. കയറിയപാടെ ഒരു സീറ്റില്‍ ചാരിനിന്ന് മൊബൈല്‍ ചെവിയില്‍ ചേര്‍ത്തു.
"എടാ, ഞാനിപ്പോ കയറീട്ടേ ഉള്ളൂ...'' എന്നു തുടങ്ങിയ സംഭാഷണം പതിയെപ്പതിയെ പരിഭവങ്ങളിലേക്കും ശൃംഗാരങ്ങളിലേക്കും നീണ്ടപ്പോള്‍ അടുത്തിരുന്നവര്‍ ചിലര്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ചുറ്റും ആളുകളുണ്ടെന്ന ഭാവംപോലും ഇല്ലാതെയാണ് മൊബൈല്‍ സംഭാഷണം ഒഴുകുന്നത്. മറ്റു യാത്രക്കാര്‍ പരസ്പരം നോക്കുന്നുണ്ട്, ചിരിക്കുന്നുണ്ട്...പാവം പെണ്‍കുട്ടി! ഇതൊന്നുമറിയുന്നില്ല... ഒടുവില്‍ സഹികെട്ട് കണ്ടക്ടര്‍ അടുത്തുവന്നു പറഞ്ഞു,
'മോളേ, ബസില്‍ നിന്നിറങ്ങിയിട്ട് മതി ഇനി വര്‍ത്തമാനം...മറ്റുള്ളവര്‍ക്കും യാത്ര ചെയ്യണ്ടേ..''
ഒരു 'സോറി'യില്‍ ആ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്ത് കുറ്റബോധമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പെണ്‍കുട്ടികള്‍ മാത്രമല്ല ആണ്‍കുട്ടികളായാലും മുതിര്‍ന്നവരായാലും പരിസരം മറന്നുള്ള മൊബൈല്‍ വര്‍ത്തമാനം ഇന്ന് പതിവുള്ള കാഴ്ചയാണ്.
പൊതു ഇടങ്ങളില്‍ മനുഷ്യര്‍ പാലിക്കേണ്ട മര്യാദകള്‍ ലംഘിക്കപ്പെടുന്ന പല സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലൊന്ന് മാത്രമാണിത്. സാമൂഹ്യജീവി ആയതുകൊണ്ടുതന്നെ മനുഷ്യര്‍ക്ക് പൊതു ഇടപെടലുകള്‍ അനിവാര്യമാണ്. നമ്മുടെ പെരുമാറ്റവും ഇടപെടലുകളും മറ്റൊരാള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും അസ്വസ്ഥതകള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് ചെറിയ ഒരു ആലോചന നടത്തിയാല്‍ ദോഷമൊന്നും വരാനില്ല. അടക്കവും ഒതുക്കവും വിനയവും ബഹുമാനവും കുലീനതയും സഹജീവി മനോഭാവവും നഷ്ടപ്പെട്ട് ചേഷ്ടകളും കോപ്രായങ്ങളും കൈമുതലായിത്തീരുന്ന പുതിയ തലമുറയെ തിരുത്താനും തിരുത്തിപ്പിക്കാനും അരുതെന്ന് സ്നേഹത്തോടെ ഗുണദോഷിക്കാനും പഴയ തലമുറ മടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. 'ജനറേഷന്‍ ഗ്യാപ്പ്' വര്‍ധിച്ച് എന്തും ഏതും ആവാമെന്ന നിലയിലേക്ക് കാര്യങ്ങള്‍ എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
തിരക്കുള്ള ബസ്. ഇരിക്കുന്നവന് നില്‍ക്കുന്നവനെക്കുറിച്ച് ചിന്തയില്ല. കയറിയവന് കയറാനുള്ളവരെക്കുറിച്ച് ചിന്തയില്ല. രണ്ടാള്‍ക്ക് ഒതുങ്ങിയിരിക്കാവുന്ന സീറ്റില്‍ കാലുകള്‍ കവച്ചുവച്ച് ഒരാള്‍ക്ക് നില്‍ക്കാനുള്ള ഇടം കൂടി അപഹരിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ 'അനിയാ അല്‍പ്പമൊന്ന് ഒതുങ്ങിയിരിന്നു കൂടേ, കാല് ഒതുക്കിവച്ചാല്‍ നില്‍ക്കുന്നവര്‍ക്ക് വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ നില്‍ക്കാമല്ലോ!' എന്നു പറയേണ്ടി വരുന്നു. പ്രായമായവരോ കുട്ടിയെ എടുത്തവരോ കയറി വരുമ്പോള്‍ കാണാത്ത ഭാവത്തില്‍ ഇരിക്കുന്നവരും കുറവല്ല.
തിരക്കുള്ള ഹോട്ടല്‍. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിന്റെ അല്‍പ്പം മാറിയാണ് വാഷ് ബേസിന്‍. കൈ കഴുകുന്ന ഒരുവന്‍ വായില്‍ കൈയിട്ട് തേച്ചും വെള്ളം ശക്തിയോടെ തുപ്പിയും കാറിയും കുരച്ചും ഓക്കാനിച്ചും കോപ്രായങ്ങള്‍ കാട്ടുമ്പോള്‍ അവന്‍ ഭക്ഷണം തന്നെയല്ലേ കഴിച്ചത് എന്ന് ന്യായമായും നമുക്ക് സംശയിക്കാം. ഭക്ഷണം കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് അദ്ദേഹത്തോട് മനസാ വെറുപ്പു തോന്നുന്നതും ശപിക്കുന്നതും ഓക്കാനം വരുന്നതും സ്വാഭാവികം. ഇവിടെ താന്‍ മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവര്‍കൂടി ഉണ്ട് എന്നു ചിന്തിച്ചാല്‍ ഈ കോപ്രായങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കാവുന്നതാണ്.
അച്ഛന്‍ മരിച്ച വേദനയില്‍ മനംനൊന്ത് വീര്‍പ്പുമുട്ടിനില്‍ക്കുന്ന ഒരു മരണവീട്.
അല്‍പ്പം മാറി ഒരു മൂലയില്‍ നാലു ചെറുപ്പക്കാര്‍ എന്തോ കഥ പറഞ്ഞ് പൊട്ടിച്ചിരിച്ച് കൂട്ടുകാരന്റെ ചുമലിലിടിച്ച് താളംപിടിച്ച് നിശ്ശബ്ദതയെ ഭഞ്ജിക്കുകയാണ്. മരിച്ച ആളുടെ ബന്ധുക്കളുടെ ദുഃഖത്തില്‍ കൂടെ കരയണമെന്നില്ല. അരോചകമാവുന്ന രീതിയിലുള്ള പെരുമാറ്റങ്ങള്‍ ഒഴിവാക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തുകൂടേ? കുറേകാലം കൂടി കാണുന്ന സുഹൃത്ത് ചിലപ്പോള്‍ ആ മരണവീട്ടില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടാവാം. കണ്ടതിന്റെ സന്തോഷവും കുശലാന്വേഷണവും ഒക്കെ നടത്തുമ്പോള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക, അതൊരു മരണവീടാണ്.
ഒരുപാട് ആളുകളെ ക്ഷണിച്ചു വരുത്തിയ ഒരു വിവാഹം. ഹാളില്‍ സദ്യ തുടങ്ങി. ഭക്ഷണശാലയുടെ വാതില്‍ തുറക്കേണ്ട താമസം, തിക്കും തിരക്കും ബഹളവും തന്നെ. അഞ്ചു മിനിറ്റുപോലും ശാന്തമായി കാത്തുനില്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത രീതിയില്‍ മലയാളിയുടെ മര്യാദ മരിച്ചുപോയിരിക്കുന്നു. തിക്കിത്തിരക്കി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അപ്പുറത്തുപോയിരുന്ന് വെടി പറയുന്നവരാണധികവും. എന്നാലും അവിടെയും ഒരു മത്സരം ഒഴിവാക്കാന്‍ നാം തയ്യാറല്ല!
തിരക്കുപിടിച്ച ബസില്‍ വലിയ ബാഗും തൂക്കി കുറെ കുട്ടികള്‍ കയറി. വൃദ്ധരും രോഗികളും ഒക്കെയായി മറ്റ് യാത്രക്കാരും ബസില്‍ ഉണ്ട്. ഒച്ചയും ബഹളവും. കമ്പിയില്‍ പിടിക്കാതെ പരസ്പരം ചാരിനില്‍ക്കുന്ന കുട്ടികള്‍ക്ക് ബസ് ബ്രേക്കിടുന്നതനുസരിച്ച് മുമ്പോട്ടും പിമ്പോട്ടും ആടിയുലയുന്നത് ഒരു രസം. ഇവര്‍ ബസില്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അസ്വസ്ഥതകളും മടുപ്പും ചില്ലറയല്ല. അടങ്ങിയൊതുങ്ങി, മറ്റ് യാത്രക്കാരും ഉണ്ട് എന്ന ബോധത്തില്‍ നിന്നാല്‍ എത്ര നന്നാവും! ഇക്കാര്യത്തിലെല്ലാം രക്ഷിതാക്കള്‍ മക്കളെ ഉപദേശിക്കുന്നതില്‍ മടിയും പിശുക്കും കാട്ടേണ്ടതുണ്ടോ? പൊതു സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ പെരുമാറേണ്ട കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് കുട്ടികളെ ബോധവാന്മാരാക്കുന്നതില്‍ അധ്യാപകര്‍ക്കും വലിയ പങ്കു വഹിക്കാനുണ്ട്.
കുടുംബസമേതം ഒരു സിനിമ കാണാന്‍ തിയറ്ററിലെത്തിയാലോ... ചില രംഗങ്ങള്‍ വരുമ്പോള്‍ കമന്റടിക്കുകയും കൂക്കിവിളിക്കുകയും അലറുകയും ചെയ്യുകയാണ് ഒരു കൂട്ടം. ഫുട്ബോള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഗോളടിച്ചാല്‍ ആഹ്ളാദിക്കുന്നതും ക്രിക്കറ്റ് കാണുമ്പോള്‍ ആഹ്ളാദിക്കുന്നതും പോലെയല്ല സിനിമാ തിയറ്ററില്‍ കൂക്കി വിളിക്കുന്നത്. എവിടെയായാലും സഹജീവികള്‍ക്ക് ശല്യമാകുന്ന രീതിയില്‍ പെരുമാറുന്നത് ഏതായാലും ഭൂഷണമല്ല.
മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ആവശ്യത്തിനുള്ളതാണ്. നമ്മുടെ സ്വകാര്യജീവിതത്തെയും പൊതുജീവിതത്തെയും സൌകര്യപ്രദമാക്കാന്‍ എത്രമാത്രം ഉപയോഗപ്രദമാക്കാമോ അത്രയും ആവാം. എന്നാല്‍ അല്‍പ്പം മര്യാദയോടെ ഉപയോഗിക്കുന്നതില്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതില്ലേ? ബസില്‍ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് ശല്യമാകുന്ന രീതിയില്‍ ഉറക്കെ സംസാരിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാവുന്നതാണ്. "ഞാന്‍ ബസിലാണ്. അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞ് വിളിക്കൂ.'' അല്ലെങ്കില്‍ "ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാം'' എന്നു പറയുന്നതല്ലേ നല്ലത്. അത്യാവശ്യമാണെങ്കില്‍ ചെറിയ ശബ്ദത്തില്‍ പെട്ടെന്ന് സംസാരിച്ച് ഒഴിവാക്കേണ്ടതല്ലേ.
വിവിധ പാട്ടുകളുടെ ശബ്ദകോലാഹലങ്ങളും ഇപ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണുകളില്‍ പതിവായിരിക്കുന്നു. മൃതദേഹത്തിനരികില്‍ അനുശോചനം അറിയിച്ച് വലം വയ്ക്കുമ്പോള്‍ കീശയില്‍നിന്ന് മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ വലിയ ശബ്ദത്തില്‍ 'ഫോണെടുക്കെടാ...എടാ ഒന്നെടുക്കെടാ' എന്ന് ശൃംഗാരച്ചുവയോടെ പറഞ്ഞാലോ? കൂടിനില്‍ക്കുന്ന മുഴുവന്‍ ആളുകളുടെയും നെറ്റി ചുളിയും. ഇത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ മൊബൈല്‍ "സൈലന്റ്'' ആക്കാന്‍ എന്തിനാണ് മടിക്കുന്നത്?
സംഗീതം മനുഷ്യന്റെ മുഴുവന്‍ പ്രയാസങ്ങളും അകറ്റാനുള്ള ഔഷധം കൂടിയാണ്. എന്നാല്‍ അതിനും സമയവും സന്ദര്‍ഭവും ഉണ്ട്. റിയാലിറ്റി ഷോകളുടെയും ചാനലുകളുടെ പരസ്യമൂലധന താല്‍പ്പര്യങ്ങളുടെയും വൃത്തികേടുകള്‍ക്ക് ഇരയായി തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു ഇന്ന് സംഗീതം. ചില ബസുകളില്‍ എഫ്എം റേഡിയോകളിലൂടെ വരുന്ന വളിച്ച തമാശകളും പാട്ടും യാത്രക്കാരിലുണ്ടാക്കുന്ന അസ്വസ്ഥതകള്‍ ചില്ലറയല്ല. എല്ലാറ്റിനും ഒരു പരിധി നല്ലതാണ്.
നമ്മുടെ നാട്ടിലെ വിവാഹങ്ങള്‍ പേക്കൂത്തുകളുടെ കേളീരംഗങ്ങള്‍ ആണിന്ന്. ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുന്ന 99 ശതമാനം ആളുകളെയും അവഗണിച്ച് ഒരു ചെറിയ വിഭാഗം കാണിച്ചുകൂട്ടുന്ന വൃത്തികേടുകള്‍ സഹിക്കുകയാണ് ബാക്കിയുള്ളവര്‍. വേഷം കെട്ടിയും അട്ടഹാസം മുഴക്കിയും പവിത്രമായ ഒരു പരിപാടിയെ വികലമാക്കുന്നു. വിവാഹത്തലേന്ന് നടക്കുന്ന പാര്‍ട്ടിക്ക് 80 ഡെസിബലിനേക്കാള്‍ ഉയര്‍ന്ന ശബ്ദത്തില്‍ പാതിരാത്രി കഴിഞ്ഞിട്ടും ഉച്ചഭാഷിണി ശബ്ദിക്കുന്നത് മദ്യപിച്ച് നൃത്തംചെയ്യുന്ന ഒരു ചെറുസംഘത്തിനുവേണ്ടിയാണ്. ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട് ശപിക്കുന്ന ബഹുഭൂരിപക്ഷത്തെ ആരറിയാന്‍!
റോഡിലൂടെ നടന്നുപോകുമ്പോഴും വാഹനങ്ങളില്‍ പോകുമ്പോഴും ഇടയ്ക്കിടെ തുപ്പുന്നത് മലയാളിയുടെ സ്വഭാവമാണിന്ന്. തുപ്പിയിട്ട് അതില്‍ ചവിട്ടിത്തന്നെ നടക്കുന്നതില്‍ യാതൊരറപ്പുമില്ലാത്തവര്‍....മാലിന്യങ്ങള്‍ റോഡരികിലും മറ്റുള്ളവന്റെ പറമ്പിലും വലിച്ചെറിയുന്നവരും പൊതുസ്ഥലത്ത് മൂത്രമൊഴിക്കുന്നവരും ഒരുപക്ഷേ മലയാളികള്‍ മാത്രമാവും.
എന്തും ഏതുമാവാം എന്ന രീതിയില്‍ മലയാളിയുടെ പെരുമാറ്റ ശീലങ്ങള്‍ വികലമായിരിക്കുന്നു. മര്യാദകള്‍ മറന്നുപോകുന്ന മലയാളി സഹജീവികളുടെ വികാരവിചാരങ്ങളെ പരിഗണിക്കാതെയും പൊതുസമൂഹത്തെ അവഗണിച്ചും നടത്തുന്ന കോപ്രായങ്ങള്‍ മാറ്റിയെടുക്കാന്‍ സ്കൂള്‍ തലം മുതല്‍ ഇടപെടലുകള്‍ അനിവാര്യമാണ്. നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്യ്രം അപരന്റെ മൂക്കിന്റെ തുമ്പുവരെയാണെന്ന സത്യം നാം വിസ്മരിച്ചുകൂടാ. ചാനലുകള്‍ സംസ്കാരം പഠിപ്പിക്കുന്ന പുതിയ കാലത്ത് എല്ലാം വികൃതമാവുന്നതുപോലെ നാട്ടുമര്യാദകളും വികൃതമാവുന്നു. മര്യാദകള്‍ മറക്കാന്‍ മലയാളിയെ അനുവദിച്ചുകൂടാ.
Wednesday, October 7, 2009
Sunday, March 22, 2009
നവയുഗത്തിലെ ഇസ്ലാമിക് ദഅവ
നാം കണ്ടതും കേട്ടതുമായ എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ലോകം ആയിരിക്കും വരും നൂറ്റാണ്ടില്‍ നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ടാവുക. മനുഷ്യ സമൂഹവും അവന്റെ സാഹചര്യങ്ങളും കാലാകാലങ്ങളില്‍ മാറ്റത്തിന് വിധേയമായിട്ടുണ്ട്. ഏറ്റവും നല്ല നൂറ്റാണ്ടു എന്റേത്, പിന്നീട് അവരോടു അടുത്തത്, ശേഷം അവരോടു അടുത്തത് എന്ന് നബി(സ) പറഞ്ഞത് കാലത്തിന്റെ പരിണാമം അറിഞ്ഞത് കൊണ്ടാണ്.
രണ്ടായിരത്തി അന്‍പതുകളില്‍ മനുഷ്യന്‍ എവിടെയാനെതിചെരുകയെന്നു ഇന്നാര്‍ക്കും പ്രവചിച്ചു കൂടാ.. ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയില്‍ ശാസ്ത്രം കുതിച്ചു പായുകയും ലോകത്തിനു ദൈവം ആയുസ്സ് നീട്ടിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്‌താല്‍ തീര്‍ച്ചയായും നമുക്ക് ഊഹിക്കാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത ഒരു ലോകം ആയിരിക്കും അത്. അമ്പതു കൊല്ലം മുന്‍പത്തെ ലോകത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ.. പോയ അര നൂറ്റാണ്ടു എന്തൊക്കെ കണ്ടു, അനുഭവിച്ചു...!
കമ്പ്യുട്ടറിന്റെ ജനനം ഒരു മഹാട്ഭുതമായി വാഴ്ത്തിയവരാന് നാം. ഇരുമ്പ് കണ്ടുപിടിച്ചതിനെ മഹാട്ഭുതമായി വാഴ്ത്തിയവര്‍ നമ്മുടെ പൂര്‍വീകര്‍ ആയിരുന്നു. ചക്രം കണ്ടു പിടിച്ചവരെ വാഴ്ത്തിയത് അവരുടെയും മുന്പുള്ളവരായിരുന്നു.
ഇന്ന് മനുഷ്യന്റെ തലയില്‍ കമ്പ്യുട്ടരുകളും ഇന്റെര്നെട്ടുമാണ്. ഇന്റര്‍നെറ്റ് യുഗം എന്ന് പുത്തന്‍ യുഗത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നവര്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റിന്റെ മായാജാലം കണ്ടു തന്നെയാണ് ഊറ്റം കൊള്ളുന്നത്‌. ലോകം ഇന്‍റര്‍നെറ്റില്‍ വന്നു നില്കുമെന്നു കരുതണ്ട.. ഇനിയും മാറും, അനുസ്യുതം അത് പുരോഗമിക്കും. ലോകത്തിന്റെ കൂടെ നടന്നെത്താന്‍ നമുക്ക് സാധിക്കുമോ എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് നന്ന്. കാലത്തിന്റെ കൂടെ ചലിക്കാന്‍ തിരു കല്പനയുന്ടു. പണ്ടുള്ളവര്‍ അത് കണ്ടനുഭവിച്ചു. അവര്‍ കാലത്തിന്റെ കൂടെ കാലത്തിനു മുന്‍പേ സഞ്ചരിച്ചു.
ബാഗ്ദാടും, ദാമാസ്കസും, കുര്തുബയും,സമര്ഖന്റും, മീര്സപൂരുമൊക്കെ കാലത്തിനു വഴികാട്ടുകയായിരുന്നു. ലോകമാകെ അവിടുന്നു വെളിച്ചം നേടി. ഈ വെളിച്ചം ലോകത്തെ പ്രകാശപൂരിതമാക്കി. ഇരുളില്‍ നിന്ന് നിങ്ങളെ വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്കു നയിക്കാനാണ് അള്ളാഹു ഉദേശിക്കുന്നത് എന്ന് ഖുര്‍ ആന്‍ പറഞ്ഞു. എല്ലാ അര്‍ത്ഥത്തിലും ഇത് അന്വര്തമാവുകയായിരുന്നു.
ഇസ്ലാമിക പ്രബോധകര്‍ ഈ ചരിത്ര യാധാര്ത്യങ്ങളെ കുറിച്ച് ബോധവാന്മാരാകണം. ഒരിക്കല്‍ സംഭവിച്ചത് വീണ്ടും സംഭവിക്കാംഎന്നാണ് ചരിത്ര ശാസ്ത്ര തത്വം. ഇരുളടഞ്ഞ ലോകത്തിനു പ്രകാശം നല്‍കാന്‍ വെളിച്ചത്തിന്റെ സന്ദേശത്തിന് കഴിയും. വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടും ചിന്തയും ത്യാഗ ബോധവുമുള്ള പ്രബോധകന്മാര്‍ ഉണ്ടാവണമെന്ന് മാത്രം. മുന്‍പും ഇത്തരം പ്രബോധകരില്‍ കൂടിയാണ് ഇസ്ലാം അതിന്റെ സാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത്. പോയ കാലത്തെ ശൈലിയും പ്രവര്‍ത്തനവും പുതുയുഗത്തില്‍ അപര്യാപ്തമായിരിക്കും. ഗതകാല സമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് അവരുടേതായ മഹത്വവും ഉണ്ട്. ഇസ്ലാമിക പ്രബോധന രംഗത്ത് ധാരാളം സേവനങ്ങള്‍ കാഴ്ച വെച്ചവരാനവര്‍. അവരുടെ ജീവിതമായിരുന്നു ഏറ്റവും വലിയ പ്രബോധന മാര്‍ഗം. തൊട്ടടുത്ത നൂറ്റാണ്ടുകളില്‍ പ്രബോധനം പതുവു സമ്പ്രദായങ്ങളും ഉപചാരങ്ങലുമായി ചുരുങ്ങിയിട്ടുന്റെന്കിലും സാത്വികരായ പണ്ഡിതന്മാര്‍, സൂഫിവര്യന്മാര്‍, സച്ചരിതരായ സാധാരണക്കാര്‍ എന്നിവരുടെ സാന്നിധ്യം പ്രബോധന രംഗത്ത് നേട്ടങ്ങളുണ്ടാക്കി.
ഒരു കാര്യം വ്യക്തമാണ്. അവിടെ സാധ്യതകള്‍ കുറവാണെങ്കിലും പ്രബോധനം എളുപ്പമായിരുന്നു. ബോധപൂര്‍വമായ ഒരു മുന്നേറ്റം ഈ രംഗത്തുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒടീരെ സമൂഹങ്ങള്‍ക്ക് പ്രകാശം ലഭിക്കുമായിരുന്നു.
ബോധപൂര്‍വമായ പ്രബോധന മുന്നേറ്റമാണ് വരും തലമുറ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. വിജ്ഞാനം സാര്‍വത്രികമാവുകയും സ്വന്തം മസ്തിഷ്കം പ്രയോഗിക്കാന്‍ ആരുടേയും സമ്മതം ആവശ്യമില്ലെന്ന ബോധം ഉണരുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ലോകം. മനുഷ്യ നിര്‍മിത സംസ്കാരങ്ങളും, മതങ്ങലുമൊക്കെ ശാസ്ത്രത്തിന്റെയും യുക്തിയുടെയും ചൂടേറ്റു ഉരുകിതീരുന്ന കാലം. വിശ്വാസപരമായും ആത്മീയപരമായും ഒരുതരം ശൂന്യ മനസുകലായിരിക്കും അക്കാലത്ത്. അവര്‍ക്ക് പക്ഷെ സ്വന്തം കാഴ്ചപ്പാടുകളും മേല്വിലാസങ്ങലുമുണ്ടാകും.
മനുഷ്യ കരങ്ങളും വികല മനസുകളും മെനഞ്ഞെടുത്ത് വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുവന്ന മതങ്ങളും പ്രസ്ഥാനങ്ങളും അര്തശൂന്യങ്ങളായി പുതിയ നൂറ്റാണ്ടു വിധിയെഴുതും. കാര്യ കാരണങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ അപഗ്രഥനം ചെയ്യുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിനു മുന്‍പില്‍ ജാടകളോ ഉപചാരങ്ങലോ പതിവ് പരിപാടികളോ സ്വാധീനം ചെലുത്തില്ല. ബുദ്ധിപരമായി പ്രശ്നങ്ങള്‍ അപഗ്രഥിച്ചു ഇസ്ലാമിക രീതിയിലൂടെ കാര്യങ്ങള്‍ നോക്കിക്കണ്ടു സത്യസന്ധവും നിസ്വാര്‍തവും ആയ ശ്രമത്തിലൂടെ ഇസ്ലാമിനെ അതിന്റെ എല്ലാ ചമയാങ്ങളിലൂടെയും അവതരിപ്പിക്കാന്‍ മുസ്ലിങ്ങള്‍ക്ക്‌ കഴിയണം. പ്രായോഗിക ലോകത്ത് ഇസ്ലാമിന്റെ വ്യക്തിത്വം ദ്രിശ്യമാകുന്ന ശൈലി മാറ്റങ്ങള്‍ മുസ്ലിംകളില്‍ ഉണ്ടാവണം.
മുസ്ലിം മനസ്സുകളെ ചലിപ്പിക്കുകയാണ് ഈ രംഗത്ത് ആദ്യമായി ചെയ്യനുള്ളത്. വിശ്വാസം ഭൗതികതയുടെ ചാരക്കൂനക്കുള്ളില്‍ എരിഞ്ഞു തീരുകയാണ്. അത് ഊതിക്കത്തിക്കുക എളുപ്പം. വിശ്വാസതെ ആവരണം ചെയ്തു കിടക്കുന്ന ചാരക്കൂനകള്‍ മാറ്റിനോക്കൂ. വിശ്വാസതിന്റെ തീ നാളങ്ങള്‍ പ്രോജ്വലിക്കുന്നത് കാണാം. ഏഴു പതിറ്റാണ്ടു കാലം എല്ലാ ശക്തിയുമുപയോഗിച്ച് സോവിയറ്റ് കമ്മ്യുണിസം വിശ്വാസത്തിന്റെ കനലുകള്‍ ഊതിക്കെടുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, അവസരം ലഭിച്ചപ്പോള്‍ ആ കനലിനു തീ പിടിച്ചു. സോവിയറ്റ് സ്റ്റേറ്റുകളില്‍ ഇന്നു വിശ്വാസ വിളംബരത്തിന്റെ ആരവങ്ങളുയരുകയാണ്. കോളനി വാഴ്ച്ചക്കാലത്ത് ആഫ്രിക്കയില്‍ നിന്നും അടിമകളായി പിടിച്ചുകൊണ്ടു പോയി ക്രൈസ്തവ വല്‍ക്കരണത്തിനു വിധേയമായി അടിമത്വത്തിന്റെയും ക്രിസ്ത്യാനിസത്തിന്റെയും ഇരട്ട നുകങ്ങള്‍ പേറേണ്ടി വന്ന അമേരിക്കയിലെ കറുത്ത വര്‍ഗ്ഗക്കാര്‍ നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്കു മുന്‍പുള്ള തങ്ങളുടെ വേരു കണ്ടെത്തുകയാണ്. തങ്ങളുടെ പിതാക്കളില്‍ പലരും മുസ്ലിങ്ങളായിരുന്നുവെന്ന തിരിച്ചറിവ് ഇസ്ലാമിലേക്കു തിരിച്ചു വരാന്‍ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയാണ്.
കേരളത്തിന്റെ തന്നെ മലയോര പ്രദേശങ്ങളിലും പാലക്കടന്‍ അതിര്‍ത്തി പ്രദേശങ്ങളിലും അജ്ഞതയുടെയും അസംസ്കൃതിയുടെയും ആവരണങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ വ്യക്തിത്വം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ഒട്ടേറെ മനുഷ്യ മക്കള്‍ക്ക് പ്രബോധനമുണ്ടായപ്പോള്‍ തങ്ങളുടെ തനിമയിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നടക്കാന്‍ ഉത്സുകരായ രംഗങ്ങള്‍ നേരിട്ടനുഭവിക്കുകയുണ്ടായി. അശ്രദ്ധയുടെയും അജ്ഞതയുടെയും തമസ്സില്‍ വെളിച്ചമേല്‍ക്കാതെ കിടന്ന മനസ്സുകള്‍ പ്രബോധ സാന്നിധ്യത്തില്‍ സ്ഫുടമാനസങ്ങളായതിനു ആനുകാലിക സമൂഹത്തില്‍ തന്നെ ധാരാളം ഉദാഹരണങ്ങളുണ്ട്.
അതു കൊണ്ടു തന്നെ തനിമ നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മുസ്ലിം സമൂഹത്തില്‍ സജീവ പ്രബോധക സാന്നിധ്യം അനിവാര്യമാണ്. സമൂഹത്തിന്റെ മനസ്സകത്ത് അണഞ്ഞു പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വിശ്വാസാഗ്നികള്‍ ഊതിക്കത്തിക്കാനും ജീര്‍ണാവസ്ഥ പ്രാപിച്ച ജീവിതത്തെ പുനരുദ്ധരിക്കാനും കഴിയുന്ന ത്യാഗബോധവും ഇലാഹീ പ്രതിഫലകാംക്ഷയുമുള്ള ഒരു സജീവ പ്രബോധക വിംഗാണാവശ്യം.
Sunday, January 25, 2009
Saturday, January 24, 2009
Thursday, January 22, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)